We zijn in Chili
05 apr. 2015
🇨🇱
vanuit Chili
We zijn er
Een goed begin is het halve werk. Dat moet de KLM ook gedacht hebben toen het vliegtuig meteen een uur te laat vertrok. Iets met computerproblemen. We gingen wel als een van de laatste passagiers
aan boord (bewust) maar we zaten meteen in een soort sauna want de airco werkt pas als het toestel gaat vertrekken. En zo zaten wij nog een tijd in onze winterse kledij, met extra trui, sjaal en de
hele mikmak te stomen. Veel Aziaten aan boord. En een paar anderen waaronder wij. KLM personeel heel vriendelijk en attent, zo'n 14 uur lang, tot in Buenos Aires, Argentinië. Wij dachten dat wij
moesten blijven zitten tot in Chili, maar nee hoor, gewoon 'even' uitstappen met die andere ruim 500 personen en 'over 45 minuten dient u zich weer bij de gate te melden'. Ze zeiden er niet bij dat
je dan opnieuw een rondje door de security mocht maken en dan is die tijd soms hard nodig. Een overbodige actie vonden we. Ezeiza Airport was wel flitsend verbouwd, je herkent het al niet meer als
een Zuid-Amerikaans vliegveld, lang leve de vooruitgang!
Bij het instappen bleek dat we inderdaad hetzelfde grote vliegtuig (777) hadden, maar nu slechts 10% bezet. Dat hadden we nog niet eerder meegemaakt. Meer personeel dan klanten, het leek de
Universiteit Maastricht wel in de opstartfase. Wel was alles schoongemaakt en het door Hans vergeten boek bij het uitstappen, werd keurig afgeleverd. En de piloot meldde dat ze deze keer maar met
twee personen in de cockpit zaten, maar stelde ons gerust dat wanneer iemand ging plassen, deze vervangen werd. Tijdelijk dan.
Ik geloof niet dat wij echt luisterden naar die mededeling. Wel naar 'we vliegen dadelijk over de Andes langs de Aconcagua, de hoogste berg van Zuid-Amerika en we hebben een heldere dag'. Die
laatste anderhalf uur vliegen was leuk, iedereen rende van hot naar haar met zijn fototoestel, propte tussendoor een empanada en een stroopwafel naar binnen, en ging braaf in de riemen als het
moest. En die bergen waren spectaculair. Tussendoor werden we bevraagd door cabinepersoneel naar onze reisplannen.
Ineens was daar Santiago, de luchthaven. Landing was weer soepel. Gelukkig was het niet zo groot en modern als Ezeiza is geworden. De bagage kwam vlot door, wel controle op fruit en groente (ze
houden de parasieten zo buiten hopen ze) maar het was allemaal geen Border Security zoals bij Veronica op TV. En met zoveel Aziaten om je heen, vrees je ook niet voor je eigen meegenomen porcini's.
We stonden snel in de hal, gingen pinnen (helaas ook hier de oplichterij van begrend bedrag met toeslag) en zagen ook Timo Seehlman met naambordje 'Johannes Vandenberg' erop staan. Zoals de naam
doet vermoeden komt Timo niet uit een ontwikkelingsland. Zo was alles in no time geregeld en konden we instappen. Let wel: in winterkloffie met zomerse temperaturen. Gelukkig was het nog vroeg.
Timo reed voorop en reed een flink aantal kilometers mee voor ons uit totaan Ruta 5, richting Sur, zuid. Even zwaaien en we waren zelfstandig.
Het soort omgeving en de taal is ons vertrouwd. Wat altijd raar is, dat je na tig vlieguren zittend doorgebracht te hebben, je weer zittend verder reist om weg te komen van de grote stad en plekken
waar je niet wil zijn. Het was warm, zo merkten we bij de korte stops. We zagen in de Valle Central veel wijnranken en fruit, het was een hete zomer geweest en de huidige nazomer idem dito. Ik vond
het erg droog en dor. Wel mooi met de bergketens aan weerszijden. Opvallend ook de armoedige hutjes met golfplaten daken. De prijzen zijn bijna Europees dus de kloof tussen rijk en arm zal groot
zijn. We reden uren door tot we uiteindelijk bij Los Angeles waren, 400 kilometer onder Santiago. Een Valkenburg-in-het-kwadraat bij een waterval vlak ervoor, deed ons heel hard doorrijden. Los
Angeles is een druk stadje met bekende stadpleinen: vierkant, eenrichtingsverkeer, druk en flanerende jeugd. Na een vloek en een zucht streken we bij een hotelletje neer, overprijst maar aardige
mensen. Bekaf en vies. Inderdaad: een goed begin... Geen zin om verder te zoeken. We willen douchen, schone kleren aan, iets eten. Alles was dicht op deze dagbehalve alle fastfood tenten. Bah. We
vonden nog een Chinees die open was. Te vreten was het niet, grappig weer wel.
Morgen verder naar het zuiden, op zoek naar de landschappen waarvoor we komen.
Fijne Pasen allemaal!
Reacties
Reacties
05 apr. 2015, 07:12
Fijn dat jullie er zijn en al meteen een paar prachtige foto's en een leuk verhaal; een belofte voor de komende weken. Jullie ook fijne Paasdagen gewenst; zal jullie eitjes vandaag wel verdelen...
Mooie vakantie gewenst en heel veel plezier!
06 apr. 2015, 00:37
sorry te laat gelezen om direct te reageren. Leuk verhaal zien uit naar het vervolg. groet van allen.
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!