Under the vulcanoes
26 apr. 2015
🇨🇱
vanuit Chili
Reserva Nacional Mocho Choshuenco
Het wild zwijn van gisteren, dat mocht er wezen! Overigens was de rest van het eten ook bovengemiddeld, misschien wel het beste wat we tot nu toe kregen. Bij het ontbijt beloofden we meteen om nog
een nacht te blijven.
Vandaag wilden we meer buiten zijn en wandelen. Eerst reden we 15 kilometer richting Enco, de plaats (het was maar één nederzetting bij nader inzien) waar we dachten aan te komen gisteren. Benieuwd
of we het gehaald zouden hebben met de auto 'als'. We lieten de auto achter in het eucalyptusbos en liepen de zand- en later gruisweg op. Het was enorm steil, het middelste deel was uitgesleten
door de elementen en de keien waren gigantisch. Direct wisten we het zeker: dit is geen weg. Later op de dag zagen we op een overzichtskaart staan dat deze weg 'onder constructie' was, maar het was
een algemeen geformuleerde zin, geen doelstelling.
We keerden om. We namen vlak erna bij Enco de afslag naar de vulkaan Choshuenco. De smalle zandweg is 15 kilometer en je moet dezelfde weg terug. Het is Reserva Nacional Mocho Choshuenco. We
voelden ons weer rijk in onze eigen mini-kosmos. Prachtige bomen, wel mistig, of was het vulkaanas? We gokten het eerste. We reden max 30 km per uur omhoog, vaak nog minder 'snel'. Een tweetal
koeien doemde op in de mist, we waren niet alleen. Helemaal niet toen we een paar mannen met werkzaamheden aan de vangrail bezig zagen. Hoezo zondag?
Een eindje verderop reden we ineens in helder weer, er was zon en we zaten blijkbaar boven het wolkendek, ik schat op een dikke 2000 meter. We zagen de witte wolkensoep beneden ons, een prachtig
maar ook vreemd gezicht. Verderop was een prachtig uitzichtspunt op de vulkaan aangelegd. Feitelijk zijn het twee vulkanen, de Choshuenco links (ruim 2400 meter) en de Mocho rechts (ongeveer 2100
meter). Tussenin een grote gletsjer, helaas niet meer blauw en wit, maar grotendeels grijs van de as. Jammer. Zelfs het informatiebord zat onder de vulkaanas. We reden tot het einde van de weg en
liepen wat rond, het was een camping annex picknickplek. We liepen over het bruggetje de rivier over en kwamen bij een Guardaparque. De opzichter verscheen even later enthousiast en stelde zich
voor. Ach, of wij ons even wilden inschrijven. Hans liep met hem mee en kwam 5 minuten later 8.000 pesos lichter naar beneden lopen... We zijn erin getrapt, dat doen ze goed. Nu moesten we wel in
het natuurgebied blijven om onze investering eruit te halen. We liepen elk paadje in wat er was en eerlijk gezegd, het was erg leuk. De eerste liep langs de rivier en daar zagen we mooie
waterpartijen. De laatste senderos was de langste en de steilste. De beloning was fraai, hier overzagen we het hele dal en de vulkanen.
Zo krijg je de dag wel om. In de tweede helft van de middag waren we weer bij het hotel Rucupillan, het was mooi geweest voor vandaag. We gaan geen andere plekken meer bekijken zoals de waterval in
Huilo Huilo want we weten dat het water heel laag staat en dat de waterval in particulier beheer is en dat betekent flink dokken. We geloven het wel. Morgen vertrekken we weer terug naar
Panguipulli, langs de meren. We willen daarna naar het volgende gebied, dat rondom de Villarica. Als die vulkaan zich rustig houdt tenminste....
Reacties
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!