In zak en as?!
01 mei 2015
🇨🇱
vanuit Chili
In zak en as?!
Op Koningsdag was het ook in Choshuenco helemaal dicht getrokken door de vulkaanas. Het waaide stevig en buiten kon je haast niets zien zonder bril op. We besloten terug te rijden naar Panguipulli.
De meren onderweg waren niet meer zichtbaar door de aswolken. Gelukkig hebben we de foto's nog. In Panguipulli checkten we weer in bij Eco Terra Verde aparthotel, net buiten de stad op een heuvel.
Niet asvrij, maar te doen. We konden buiten op het terras zitten, hebben de was weg ge bracht en inkopen gedaan. We zagen de lieveheersbeestjes bij bosjes dood neervallen, ze konden niet meer
ademen. Zielig. Wij lummelden de dag door en lazen wat in de reisgidsen. We wilden richting de Villarica vulkaan, die zou rustig zijn. De toeristenkaartjes zijn niet betrouwbaar. De beoogde rustige
weg onderlangs Villarica en Pucon bestaat niet echt. Het werd de doorgaande weg via deze plaatsen. De wegen zijn druk, zoals bijna overal in Chili, een groot verschil met Argentinië. Met die drukte
en gebrek aan verkeersborden op de juiste plek, was het een wonder dat we nog redelijk goed er doorheen kwamen. Plan was National Park Huerquehue,voorbij Pucon richting de Andes. We volgden na het
asfalt een lange gruisweg slingerend omhoog de bergen in. Die wegen kosten veel tijd, maar met een goed doel, denk je dan... Wat opviel was dat alles onder de as zat, de grond, de bomen, de dieren,
de huizen, alles. In de lucht zag je de stofdelen. Niet leuk. Je kon zien dat het best een fraaie omgeving was, mits het niet zo bruin zag van de as. Na lang rijden kom je dan bij het beginpunt van
het park. Daar kwam de parkwacht: gesloten! Inderdaad, vanwege de assen. Je denkt meteen 'zet dan #]^*^%|^%|$$*>|<>>*] een bord beneden bij de weg neer dat scheelt een uur rijden' maar
ja, het is Chili.
Bij het horen van het bericht dat alle parken ten noordoosten van Calbuco dicht zijn (straal van 100 km), zakt ons de moed in de wandelschoenen... Al onze plannen kunnen we vergeten. Hoe verder van
de uitgebarsten vulkaan hoe meer last lijkt het wel, ook aan Argentijnse zijde van de Andes. Je doet er niets aan, we zaten ingeklemd tussen de asbende van de Villarica (die nog steeds continu as
uitstoot) en de Calbuco. Op het moment van schrijven weet ik nu ook dat laatstgenoemde weer uitgebarsten is. Het is ook echt slecht voor je, je krijgt letterlijk stoflongen buiten.
Het was stil in de auto naar Pucon. Dat plaatsje bleek onverwachts prettig, helemaal ingesteld op toeristen, maar die waren er niet meer. We vonden een leuk koffiehuisje Wed Wed. Hans eindelijk een
vegaburger en het smaakte ons goed. De dame sprak wat Engels en beaamde dat de parken gesloten waren.
We vroegen maar wat er aan de westkust was. Niet ons beste plan maar daar zou de lucht geklaard zijn. Ze omcirkelde wat op onze kaarten en we vertrokken met weemoed uit vulkaanland. Zo hadden we
die dag 6 uur gereden in een grote cirkel om vervolgens weer vlakbij Panguipulli te passeren. De VVV's hebben geen informatie die je nodig hebt, ze delen alleen flyers uit van hotels en tours. We
reden via de Ruta 5, de Pan America, een eindje zuidelijk, dezelfde plek waar we op dag 1 van onze vakantie waren gepasseerd. Een raar gevoel...
Eind van de middag waren we aan de kust, we waren een bezienswaardigheid want hier komen geen 'gringo's'. We keken naar de visafslag en markt in Calafate.Deze producten mogen nergens op een
officiële menukaart van de regering. Alhoewel wij deze herkomst betrouwbaarder vinden dan de kweekvis, we krijgen het niet. Ook mag er niets uit zee ongekookt een keuken verlaten van de regering.
Dit vanwege een uitbraak van een enge bacterie (dysenterie) jaren geleden. De slaapplekken in Mehuin aan de kust waren schaars en te authentiek... Gelukkig stond er nog een net hotel alleen deed
niemand open. Hans besloot onze beste vrienden (inderdaad, de politie) te laten bellen naar de eigenaar. Slim, even later konden we terecht. Duur hotel maar we waren al lang blij. Even langs het
strand gelopen, alsof we op Tenerife waren! Het is een rare reis deze trip. We moeten er ook wel om lachen, want wat moet je anders? Het eten was lekkere vis (abalone vooraf en reinata uit de oven)
dankzij de Duitse eigenaar. Een meevaller, net als het uitgebreide ontbijt. Zo zie je maar.
De dag erna miezer en motregen. De beoogde kustweg was alleen de eerste tien minuten de moeite waard. We reden noordwaarts. Veel laag gelegen delen aan deze kust zijn tsunami gevoelig. Ook dat nog,
dacht ik onderweg. Het is een gebied waar geen toeristen komen, dat merkten we ook als we even uitstapten voor koffie of om een fles te drinken te kopen. We besloten later die middag om richting
Angol te rijden, omdat die plaats bij een National Park lag waar nog hoge araucariabomen staan. Dat park heet Nahuelbuta.
We kwamen einde middag door deze drukke, maar relatief schone plaats. We hadden gelezen dat er bij een kwekerij annex school een oude verlopen hostal lag. Een dame runde de tent. Ja, er was plek en
wifi. Vergane glorie, heerlijk. We bleven er. Die middag nog een museumpje op het terrein bezocht. De plek viel onder de methodistenkerk, we mochten alleen wijn op onze kamer nuttigen had Hans
begrepen. Onze witte wijn lag in de koelkast van het hostal. Wij bestelden eten bij haar. Het gebruikelijke Chileense menu: een stuk rundvlees, lomo, met patat en of sla met tomaat. Hans hetzelfde
'sin carne'. Geen andere groentes, al zaten we hier op het terrein van de agrarische school. We zitten in Chili. Het eten viel mee, ze had de patatten zelf gebakken, al had ik er weinig vertrouwen
in, afgaande op de geur van het bakvet. En: of we er onze eigen wijn bij wilden. Si, señora!
Vandaag naar NP Nahuelbuta gereden. Het was een mooie, zonnige herfstdag. Een lange gruisweg van 35 kilometer die stevig klimt. Na dik een uur stonden we bij het begin van het park. En, volgens
goed Chileens gebruik mogen buitenlanders tweemaal zoveel entree betalen als inwoners. Denk maar niet dat je daarvoor een Engels sprekende parkwachter van de Conaf krijgt of Engels op de
informatieborden. Nee, integendeel, ze proberen juist geld af te troggelen door te doen alsof ze geen wisselgeld hebben. 'Wacht even, in de auto hebben we ook klein geld...' En dan opeens is er
wisselgeld. Zo vermoeiend. Ze denken echt dat Europeanen megarijk zijn en beseffen niet dat hun prijzen boven die van ons liggen. Maar goed, we rijden een paar kilometer verder en laten de auto
staan. We gaan te voet een paar kilometer de weg af en daarna naar een fantastisch uitzichtspunt Piedra del Aguila. Ik zal een aparte fotosessie van dit park opnemen, want het was meer dan de
moeite waard. Er staan joekels van Araucaria's (monky puzzle trees of apenbomen) grote bomen, heel oud. We liepen leuk en kwamen niemand tegen. Je kan er kamperen op een stuk zand, maar dan moet je
wel 25 euro betalen. Krijg je er gratis vieze WC's bij, no gracias.
Tweede helft middag vertrokken, weer dik uur gruisweg naar Angol en door naar Los Angeles. Een stad waar we op dag 1 ook waren. Vreemd is dat.
Spitsuur, file, de hele mikmak. Toch gelukt de stad te verlaten, al was het twijfelen of je buiten de stad nog wel een hotel kon vinden. Nee. Maar de weg erna naar het oosten naar de Andes was
rustig en schoon. Wat een verademing. Nog geen as te zien. Wel opschieten om wat te vinden. Het was al laat. Uiteindelijk helemaal doorgereden tot in Antuco. Slechts één hotel, we vonden het, net
buiten het centrum, luxe, achter een hek, maar de opening moest nog plaatsvinden. Pech. Terug naar el centro, cabañas. Een ouder echtpaar en een behulpzame oudere zoon wilden ons graag als klant.
Ze hebben een paar huisjes, goedkoop, en iets van de weg. Perfect. Voor het eerst een hutje met wifi. Vandaag eens geen lomo, maar macaroni a la Hans. Ook prima. Morgen proberen we NP laguna de
Laja. Er zou hier geen vulkaanas overlast zijn, maar misschien krijgen we jetski's te zien en horen van de stadse types... Altijd wat hier in Chili!
Reacties
Reacties
01 mei 2015, 19:22
"Altijd wat hier in Chili"!
Maar blijven genieten van de mooie dingen die jullie tegenkomen.
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!