Chili is ingedeeld in 13 grote regio's die elk een Romeins cijfer hebben. Onder die regio's vallen provincies en gemeentes. De verschillen tussen de regio's zijn groot, ook qua bruto inkomen per inwoner. In het noorden zijn de mijnen en daar wordt goed verdiend, of het gezond is, is een andere vraag. Waar regio's ook in verschillen, is hun properheid. Momenteel zitten we in regio VIII, Bio Bio genaamd, bestaande uit vier provincies met Concepcion aan de kust als hoofdstad. We rijden al een paar dagen in Bio Bio en het is ook beduidend meer bio en eco dan waar we tot nu toe waren. Net als veel Zuid Amerikaanse landen is men dol op kleine plastic boodschappentasjes en je krijgt er met gemak een stuk of 10 tegelijk als je 4 produkten koopt. Koop je wat zwaars, dan wordt alles dubbel verpakt. Ik zeg 'wordt' want vaak staat bij een kassa een extra persoon naast de cassière om je aankopen in te pakken. Afval scheiden is hier toekomstmuziek dus je kan je voorstellen hoeveel 'bolsas' met afval er her en der hangen (aan een schutting of boom) of staan (op een plateau maar meestal kunnen de straathonden er makkelijk bij en ligt alles op straat). Afvaldumpen is in veel gebieden nog een nare gewoonte.

Waarom ik dit vertel? Sinds we in de regio Bio Bio rondrijden, is alles op straat en langs de doorgaande weg veel schoner en dat is een verademing. Zelfs in de steden is het goed te merken. Hier wordt een begin gemaakt met de invoering van een max aantal tasjes in de winkel, met statiegeld en met glasbakken en inzamelboxen voor plastic flessen. En plastic flessen, daarvan koopt een Chileen er minstens 2 per dag.

Het eten is nog steeds fantasieloos en vet. De menukaart is bijna alleen een stukje vlees, patat en sla met tomaat. Verder enkel witbrood. Frustrerend dat er wel veel groente wordt verbouwd en te koop wordt aangeboden, maar je krijgt het niet op je bord.

In deze regio is het eten gemiddeld beter, er is aandacht voor 'organic food' en al is het in ons land meestal een hype, hier betekent dat 'buitenlanders die gezond en smakelijk eten aanbieden'.

Na Antuco reden we iets noordelijker richting Chillan om vervolgens daar weer de weg naar de Andes in te slaan. We hadden de bergketen met vulkaantoppen aan onze rechterzijde aan de horizon, een prachtig gezicht. Veel auto's kwamen ons op zondagmiddagtegemoet, hun lange weekend in de bergen en of de termas zat erop. Nadeel, zo bleek later, is dat veel tenten daarna hun deuren gesloten hielden omdat het geld al was verdiend of omdat het personeel vrij had.

We stopten onderweg in Pinto bij Brita. We werden in het Engels welkom geheten. Ja, ze hadden echte koffie en zelfgemaakte quiche, ook vegetarisch. Hij was Duits, maar geboren in Chili (veel emigranten uit Europa trokken rond 1850 naar deze nieuwe wereld). Zijn vrouw was Zweedse. Nou, dat was even gezellig bijkletsen en 'klagen'. Deze prepensionado's vonden ook dat Chili ongeveer 50 jaar achterloopt in veel opzichten. Hun plan was om in de nabije toekomst meer tijd in Europa door te brengen wanneer het winter is in Chili. We snappen het wel. We genoten van al het lekkers op een omsloten terras waar de kolibri's af en toe voorbij vlogen. Veel haast hadden we niet. Later die middag namen we onze intrek in cabaña Las Cabras, de eigenaar was een sympathieke man die voor ons zelfs op de laagseizoen prijs nog korting gaf. Het bleek dan ook een Argentijn en geen Chileen. Als goede tip in deze plaats, Las Trancas, geldt MI lodge. MI staat voor mission impossible. Een klein hotel met goed restaurant en een eigen observatorium. We namen even een kijkje want we waren vlakbij. Ook hier gold: eigenaar bekaf, personeel vrij, geen kamer te huur. Of we konden dineren dan? De Franse eigenaresse ging accoord mits we beloofden te komen. Vegetarisch, iets met een gevulde crèpe. Prijs aan de hoge kant, maar we beloofden rond 19.15 uur terug te komen. Een erg goede zet want het was meer dan 'een pannenkoek' (ja, Hans weet wel een Francaise op de kast te krijgen). We kregen een aantal gangen van culinaire waarde. De crèpes (als hoofdgerecht) waren gevuld met spinazie, geitenkaas en stukjes gebakken aardappel omringd door salade. Dessert: een frambozenmousse met een meringue met lavendel. De aardappelen-met-jus-en-vlees prakkers onder jullie halen misschien fronsend de wenkbrauwen op, maar geloof me, het was super lekker. Vannacht een koud nachtje in onze hut meegemaakt, want er is geen andere verwarming dan een houtkachel in de woonkamer. Vanmorgen ijzig.

Rond 10.30 waren we genoeg ontdooid om te gaan wandelen rondom de vulkanen hier in de buurt. De grootste is de Chillan, ruim 3100 meter, tevens een skigebied. Wij volgden de onverharde weg hierachter richting Shangrila. Er waren grote lavabrokken te zien. Maar omdat we zelf al hoog zaten, kregen we geen fantastische uitzichten meer. Wel nog een zwarte specht gezien met een rode kuif. Helaas zijn mijn mooiste foto's niet op de fotokaart opgeslagen door een technische storing, erg jammer want het beestje zat mooi in de zon te hameren op een boom. Ondanks de nachtvorst werd het vandaag zo rond 18 graden. Veel valt er niet meer te wandelen of je moet een trektocht met gids willen boeken of volgens goed toeristisch gebruik op een 'cabalgatos' (ruin) willen zitten en rond trekken. Zulke types zijn we niet. Morgen verlaten we deze bergen (Nevados Chillan) en pikken nog een ochtendbezoekje aan onze Duits-Zweedse vrienden mee. Daarna een weg in naar het oosten, de dag daarna gaan we langs de westkust omhoog rijden.