Een rare dag. We begonnen met een korte wandeling door het Bosque Piedra. De ingang hadden we op de heenweg zien liggen. Toen hadden we 'petroficada' in het hoofd, versteend hout, maar dat hadden we fout gedacht. Fijn om een uur te benen te strekken in een knettergroen bos met varens in allerlei soorten en maten. De paden waren mooi aangelegd, net als de hangbrug en de bankjes.

Om van Chiloé af te komen, duurde langer dan verwacht. En wat is het overal saai, heuvels met vee en armoedige huizen met veel rotzooi rondom. Als we een plaatsje naderden, dan hoefde je slechts de smog te volgen. De smog komt niet alleen van de uitlaatgassen maar ook van de vele houtkachels die van alles en nog wat opstoken. We naderden de plaats Castro, daarop komen toetisten af als vliegen op de stroop. Daar staan namelijk gekleurde huisjes op palen in het water, palafitos geheten. Er zijn meer plekken op aarde waar het toerisme drijft op een paar gekleurde huizen en niemand die dan nog durft te zeggen dat ze het niet de moeite waard vonden. Wij wilden er sowieso niet heen. Maar, aangezien er wel wat look a likes aan het water in de buurt lagen, mogen jullie het doen met kiekjes vanuit de auto. De plaats Ancud in het noorden kent ook geen ringweg en we reden geduldig dwars door de stad, zo zie je nog eens wat. Midden op de middag namen we de veerboot van 35 minuten naar het vaste land. Op naar Puerto Montt, autoband zoeken. De logica in dit land is, alle soorten zitten bij elkaar. Dus na vijf garages (vergeet het beeld dat wij kennen maar heel snel) met smeerolie, volgen er vijf met remmen en net zo lang tot je in het rijtje komt met 'vulcanization', banden. De gezochte maat is niet op voorraad en bestellen is niet aan de orde. Aan de overkant een tussenoplossing: een tweedehands band die past en voor een prikkie. We doen het er voorlopig mee. Volgend plan: hoe komen we de stad uit richting het noorden? Aan verkeersborden op grote kruisingen doen ze hier niet. Je krijgt alleen een bord te zien op een recht stuk weg waarop staat of je al dan niet goed gaat. We gingen zo 2,5 de hoofd Avenida op en af totdat het ons lukte om via een tankstation eraf te raken in de juiste richting. Nou, de stemming was intussen opperbest. Hans kreeg acuut weer keelpijn. We kregen vandaag zelfs zin om contact te zoeken met het verhuurbedrijf voor een upgrade zodat we ook de grens over kunnen naar Argentinië. Helaas hangt daar een prijskaart aan van 225 euro. We twijfelen. We hopen maar dat in de natuurgebieden waar we nu vlakbij zitten, we krijgen wat we willen en tegen een redelijke prijs. In de boekjes en op internet zien we helaas twee uitersten: of een lodge van 200 euro per nacht of kamperen. Een toeristenval waarschijnlijk, dat was in Argentinië vele malen beter. We logeren nu weer in Puerto Varas aan het grote meer met uitzicht op de vulkaan. We zaten hier de tweede nacht ook en dat was goed bevallen. Vanavond nog eens goed lezen hoe we de parken gaan bekijken. Week 2 is nog niet om, dus we houden de moed er nog in.